Wyrusz swoim szlakiem po szkło! - recenzja gry Szklany Szlak

Osiemnastowieczna Bawaria, huty szkła, cegielnie, masy surowców i robotników, którzy dbają, aby niczego nie brakowało. Właśnie w taki klimat wprowadza nas gra od wydawnictwa Lacerta, pod tytułem Szklany Szlak.

Szklany Szlak to gra ekonomiczna od znanego na całym świecie Uwe Rosenberga (twórca m.in. Agricoli). W tej grze przyjdzie nam zdobywać surowce na tworzenie szkła i cegieł, które przydadzą się do budowania nowych budowli. Oczywiście nie zrobimy tego sami i przyjdzie nam korzystać z pomocy takich osób jak np. włodarz, cieśla czy leśniczy.

Zanim przejdziemy do zasad to trzeba zajrzeć do zawartości pudełka. Jest ono ciężkie, a wszystko to za sprawą ilości elementów oraz jakości ich wykonania.

W pudełku znajdziemy:

- plansza organizacyjna, na której należy położyć budynki,
- 4 plansze produkcyjne,
- 4 plansze graczy z polami na żetony,
- 1 kielich gracza rozpoczynającego,
- 4 talie kart dla każdego gracza, w każdej po 15 kart pomocników w odpowiednich kolorach,
- 51 żetonów elementów krajobrazu w tym po 17 znaczników: złoże piasku, park, jezioro,
- 24 dużych żetonów lasów,
- 40 okrągłych drewnianych znaczników dóbr w szczególności po 4 znaczniki: szkło, drewno, woda, piasek kwarcowy, cegła, glina oraz po 8 znaczników: żywność, węgiel drzewny
- arkusz z  naklejkami na znaczniki dóbr
- 92 żetony budynków (30 budynków przetwórczych, 31 budynków jednorazowych, 31 budynków premiowych),
- 1 żeton pomocy dla wariantu jednoosobowego,
- instrukcje.

Wszystkie elementy są wykonane z materiału o bardzo wysokiej jakości, ilustracje są bardzo ładne, przyciągają wzrok, ale jednocześnie nie rozpraszają gracza. Instrukcja napisana w bardzo jasny sposób, zawiera bardzo dużo różnych przykładów, a dodatkowo zawiera opis każdej karty pomocnika.

Mimo bardzo wielu elementów, gra jest jasna, zrozumiała i co ważne – niezależna językowo. Zasady są proste, do wytłumaczenia w ciągu kilku minut. Każdy z graczy dostaje swoją talie kart pomocników, za pomocą  których będzie zdobywać surowce. Do tego dostajemy plansze produkcyjną oraz plansze gracza z lasami, jeziorami i złożami piasku, których będziemy się pozbywać w celu zdobycia miejsca na budynki. Plansza produkcyjna składa się z dwóch kieratów – jeden do produkcji szkła, drugi cegieł. Wiadomo, że aby coś wyprodukować to trzeba mieć surowce. Na górnym kieracie (do szkła), będziemy zbierać takie dobra jak piasek, jedzenie, węgiel, woda i drewno. Aby otrzymać cegłę, będziemy potrzebowali węgla, gliny i jedzenia.

(Rozgrywka w wariancie dwuosobowym)

Gra toczy się przez 4-5 rund, decydują o tym gracze. Na początku rundy, gracze wybierają 5 kart pomocników, których sobie nie ujawniają. Następnie gracz rozpoczynający kolejkę, zagrywa jedną z kart i jeżeli jego konkurent ma taką samą kartę na ręce to musi ją wyłożyć w tym samym momencie. Na kartach są dwie akcje. Jeśli gracze mają te same karty to wykonują jedną, wybraną przez siebie, akcje. Jeśli natomiast nasz przeciwnik nie dysponuje takową kartą to osoba, którą ją wyłożyła może wykonać obie akcje. Po wyłożeniu karty i otrzymaniu surowców należy sprawdzić czy nie trzeba obrócić wskazówki na kieracie (dokładny opis w instrukcji). Następnie swoją kartę wykłada drugi gracz i tak do momentu, aż jeden z graczy zostanie bez kart na ręce.

Po wykonaniu założonej ilości rund, przychodzi czas na zliczanie ilości punktów. Można je zdobyć na kilka sposobów: za posiadanie budynków, za posiadane budynki premiowe, które dają nam punkty za aktualną ilość surowców; oraz za szkło, piasek kwarcowy i cegły.

Granie w 3-4 osobowym gronie trochę rożni się w zasadach, jest mniej przewidywalna i można więcej planować. Twórcy pomyśleli też o wariancie jednoosobowym i jest to strzał w dziesiątkę, gdyż Szklany Szlak to trzy różne rozgrywki w zależności od tego, w ile osób gramy.

Wrażenia z gry miałem dość mieszane. Na początku czułem się przytłoczony, chyba głównie ilością elementów i potrzebnego miejsca do rozgrywki, ale z każdą kolejną partią skupiałem się na walorach gry i budziły mój podziw. Gra jest świetnie skonstruowana, z ciekawą mechaniką i z dużą dawką planowania. Nazwałbym ją wręcz grą strategiczno-ekonomiczną. Najczęściej gramy w wariancie dwuosobowym, stąd opis takiej rozgrywki i mam nadzieję, że mi to wybaczycie.

Szklany Szlaki to świetna gra, z masą dobrej jakości elementów, dostarczająca dużo emocji. Z pewnością nie jest to rozgrywka, która się nudzi po kilku partiach, jest to tytuł do którego warto wracać. Jedna rozgrywka to około 30-40 minut i mimo, że gra potrzebuje dużo miejsca to warto je wygospodarować. Polecam ją wszystkim, którzy lubią dobre gry ekonomiczne, sprawdzi się ona zarówno u starych wyjadaczy jak i u rodzin, które lubią wieczorem zasiąść przy dobrej planszówce.

 Nazwa: Szklany Szlak

Wydawca: Lacerta

 Rok wydania: 2015

 Edycja: Pierwsza

 Sugerowana cena: 155zł

 Ocena: 9,7/10  

 Za przekazanie gry do recenzji dziękuję wydawnictwu Lacerta